Umattend ng KOMIKON!

Hey, medyo natagalan ang pag-update ko sa blog, pasensiya na po, tao lang, at naging super busy (as in SUPER BUSY!) kasi nitong mga nagdaang araw.
Sa mga huling adventures ko eh, baka sa susunod na mga araw eh, mai-post ko rito (
Nagkaroon ako ng oras na maimbitahan ng isang bagong kaibigan, si G. Bonifacio “Boni” Comandante, Jr., na dumalo at makinig sa kanyang lecture talk sa may National Museum – abah, sa sabi ko sa sarili ko, pagkakataon ko na uling mabisita ang National Museum, kaya go na! Pero sa totoo lang, mas interesado ako sa topic nya: “The Role of the Giant Clams in the Development of Baybayin”.
Nakilala ko pala siya sa tulong pa ng isang kaibigan sa UPLB, kasi madalas mag-lecture si Boni d’un at minsan, napapanood ko siya at pahapyaw nya lang nadi-discuss ang mga nadiskubre nya, kaya medyo naging intersedo ako sa kabuuan ng lecture niya.
Si Boni nga pala ay isang Antropologo (Anthropologist). Isa rin siyang Marine Biologist, kaya mefyo naka-focus din ang pag-aaral nya sa mga giant clams o higanteng taklobo/kabibe. Siya nga rin pala ang nakadiskubre ng “Sleeping fish technology” na ginagamit ngayon sa buong mundo, kung saan binibyahe nila ang mga isda ng TULOG, WALANG TUBIG, at GIGISINGIN na lang nila kapag nakarating na sa paroroonan – oh, ‘di ba, kakaiba!
Pero, sa ibang kwento na lang ‘yun, balik tayo sa taklobo, sa pag-aaral nya sa mga ito, lalo na n’ung sobra-sobrang nakaraang taon (ANCIENT!), nakaugat pala ang mga ito o naging malaki pa pala ang papel ng mga higanteng taklobo/kabibe sa mga sinaunang Filipino. Ito ang naging pangunahing pagkain (staple food – kasama na rin ang pagnganganga) ng mga tao noon, at pinagmulan rin ng mga kagamitan nila sa pang-araw-araw nilang pamumuhay.
Tapos, isa pa sa naging mahalaga, na-correlate o nadiskubre nya na ang wikang “Baibayin” (NOTE: “Baibayin” o “Baybayin” dapat ang tawag sa sinaunang sulat ng mga katutubo natin at HINDI “alibata” – pinaliwanag nya sa lecture nya kung bakit) ay nagmula mismo sa mga higanteng taklobo/kabibe. Naisip ng mga ninuno natin noon ang pagsulat ng baybayin mula sa pagtingin nila sa iba’t-ibang anggulo ng taklobo/kabibe – ang galing ng mga pruweba niya tungkol dito! Lalo na ‘yung significance o kahalagahan pala ng “Manunggul Jar” sa kasaysayang ng Pilipinas – nakaukit pala dito ang Baibayin – ibig sabihin, ang tagal-tagal na pala ng Baibayin at maaring UNA pa tayo sa ibang popular na sibilisasyon sa BUONG MUNDO! Marami pa siyang na-discuss ukol dito, partikular na kung saan tayo NAUNA, pero dito ko na lang i-focus muna sa Baibayin.
Ngayon, eh ano ngayon?
Anong “silbi” ng kaalamang ito?
May GAGONG nagtanong nito d’un sa lecture, taklesa siya, pero mabuti na lang, ‘yung mga nakikinig (kalimitang mga teacher) pa ang nag-defend para kay Boni para sa mga kasagutan sa tanong.
Sagot o relevance ng Baybayin – well, sarili ko ito:
Oh, ‘di ba, bonggah! Iba na tuloy ang pagtingin ko sa lahing Filipino ngayon, pati na rin sa kasaysayan natin! HINDI pala BORING ang history, hehehe.
Kaya ngayon, aabangan ko pa kung saan may talk si Boni, enjoy eh!
Tapos, n’ung matapos ang lecture, kumain muna kami, hindi kasi nag-agahan eh, kaya masungit na ‘yung mga kasama ko, naka high-heels pa ‘yung isa kaya lalong mainit ang mga ulo. Hanap kami ng makakainan at ang pinakamalapit na medyo matinong kainan eh sa may SM Manila. Ay’un, ‘kala ko malapit lang kaya NILAKAD namin…well, walking distance naman…kaso, gutom na at naka-high-heels pa ‘yung isa, kaya alam mo na kung anong itsura ng mga pagmumukha nila.
Pagkatapos kumain, balik uli sa National Museum. Doon, inikot uli namin ang mga exhibit – yung iba inokray, hehehe. ‘yung isang kasama ko na naka-high-heels, si Shamps, tinanggal ang sapatos at yapak na inikot ang museum – oh, ha!
Nang mga alas-tres na, may meeting pa ‘yung isang kasama namin, si Jonas. Since malapit lang naman, sa DOT o Department of Tourism, walking distance ulit, isinama na kami.
Oh, sinuot na pala uli ni Shamps ‘yung high-heels nya papuntang DOT, hehehe….
Awarding ceremony pala sa sampung (10) hotel o resort sa buong Pilipinas na nakapasa o nanalo sa ASEAN Green Hotel Award. Tama lang naman sa oras ang pagdating naming at ilang saglit pa eh nagsimula na ang award. And’un si Ace Durano, GWAFOH at FAFABLE pala siya sa personal, hehehe. Pruweba?
Siyempre, pica-pica at chica-chica pagkatapos…feeling sosyal!