ako ay nagbalik...

aaaahhh...balik na uli ako galing sa aking masarap na baksyon, kay ganda at sarap ng mga nangyari....

nagkita kami ng kaibigan kong babae na apat na taon na kaming ‘di nagkikita, sa kanila ako tumuloy at tumira ng halos isang lingo. Pagkarating ko d’un, ginala nila ako sa buong Davao City para daw ako maging familiar at sanay sa lugar, para daw hindi ko na iiwan ang Davao… tama sila, mahirap ngang iwan ang Davao! Iginala nila ako sa mga bars at mall na pwedeng paggimikan…okay dito, kumpleto na, maganda at mura pa. Seafoods galore! As in, magsasawa ka sa sariwa at murang pagkain galing sa dagat.

Pagkatapos naming gumimik, pauwi na kami ng napaddan kami sa lugar na medyo pugad ng mga babaeng mababa ang lipad, angels ang tawag sa kanila dito…grabe, napabagal lang kami ng takbo ng sasakyan, hinabol na kami ng mga bugaw…eh, naging curious ‘yung kaibigan ko kung paano daw pumick-up ng babae, ang ginawa ng asawa niya na driver namin n’un, ako ang ginawang bitag, ako ang nag-entertain sa mga bugaw, habang siya tinitingnan nya kung paano…grabe, ang babata ng mga babae, halos puro “daisy”…pero siyempre, try lang, tanong lang, ‘di talaga kami kumuha….

Halos alas-tres lagi kami ng madaling araw kung matulog, dahil kung saan-saan kami pumupunta gabi-gabi (kaibigan, gimik), minsan kasama ko sila, minsan ako lang mag-isa…ang kagandahan nito, okay lang, puyat man, may energizer naman ako kinabukasan, malapit kasi ang bahay nila sa beach at tuwing umaga, parati akong pumupunta doon, nilulubos ko na, ‘di naman kasi masyadong malamig ang tubig eh, malinis pa…’di tulad sa amin, parang yelo ang tubig kahit anong oras, malamiiiig!

Pagkakataon ko na ring manood ng sine, kaya lahat ng gusto kong panoorin, pinanood ko…pasiyam na nakakatakot, maganda siya in fairness, iniririkumenda ko siya na panoorin nyo…’yung mga pelikula sa MMF, okay naman, pinanood ko ang:

happy together, maganda ang kuwento, nakakalungkot, ewan ko lang kung nakuha ng mga manonood ang pinapahiwatig ng director, nalunod kasi ng tawanan ang bawat eksena kaya ‘di mo alam kung tumatak ang moral lesson ng kuwento, magaling ng umarte si Kris, bagay yung role sa kanya, at pati kay Eric, bigay na bigay, parang ibong nakawala, heh…ibon…walang kuwenta lang talagang umarte ang mga yougstars, as in face value kaya lang sila nakasama sa pelikulang iyon.

panaghoy sa suba ni Cesar…I’ll give him the credit for writing and directing the movie, that’s it. Maganda ang kuwento, sa lengwaheng Bisaya, nakapagtataka na kakaunti pang mga marunong sa Bisaya ang nanood ng pelikula.

aishite imasu..grabe, marami akong hinangaan sa pelikulang ito, at maraming beses din akong pinaiyak ng pelikulang ito, dalawang beses ko siyang pinanood para sulit ang bayad

Siyempre, n’ung ako na lang mag-isa ang gumimik, medyo nagkasala ako..uso din pala ang one night stand dito eh, may pumatol sa akin…kayo na bahala kung babae o lalaki, hehehe…basta, medyo, naka-break din ako ng record…we had sex for one and a half hour, if we’re not conscious of the time, we could have extended it to two hours…hehehe, beat that!

Ang nakakatawa pa nito, estrange relationship kasi ako sa asawa ng kaibigan ko, pero nagkaroon kami ng usapan, bonding at nagkalinawagan kami sa isa’t-isa, sa tinagal-tagal pala naming pag-iiwasan, walang kwenta lang pala yung dahilan…nagpalayo ako sa kanya dahil lamang sa miscommunication…hahaha, buhay nga naman! Ngayon, okay na kami.

Iyan ang mga adventures ko sa Davao, n’ung umuwi na ako sa Makilala, panibago na naman…ayaw ko pang umuwi sana kaso may nakaplano namang gimik ang pinagtratrabahuhan ko…sa beach naman kami, sa Talikud island…n’ung una ayaw kong sumama, beach na naman eh, pero, buti na lang sumama ako, snorkeling at scuba diving naman pala ang gimik…hanggang snorkeling lang ako, takot pa ako sa ilalim eh, pero putik! Ang ganda ng mga isda at korales, para kang nasa ibang mundo, mas maganda kaysa d’un sa mga nakikita ko sa litrato…sa susunod na lang ang pagsisid, medyo mahal eh…at nung pauwi na kami, okay din ang nangyari, sinabayan yung bangka namin ng mga flying fish! Kakaiba talagang karanasan!

Nung matapos iyon, kinabukasan, Christmas party naman namin (kahapon iyon), okay naman sila…busog at masaya…sunod-sunod ang gimik, saka ko na lang ipo-post ang mga pictures dito, nasa boss ko pa eh….

Sa mga kaibigan ko, medyo nanahimik muna ako, masyadong nag-enjoy eh, pero huwag kayong magtampo, babawi ako sa inyo…grabe yung ginawa ni manong gerry – hoy, feeling ko patay na ako! Salamat! Hehehe, pati na rin sa ‘yo Jonas!

Teka…anong sinasabi nyong e-mail kayo ng e-mail sa ‘kin, wala po akong natatanggap…ngayon lang ako nag-check ng e-mail ko, wala akong natanggap galing sa inyo…

Anyways, belated Merry Christmas na lang at HAPPY HAPPY NEW YEAR!!!!!

Mwah!

isa pa uli...

andito ako ngayon sa SM Davao...dito kasi ako magpapasko sa kaibigan ko...walang tao ng pumunta ako sa kanila kanina kaya nagpalipas muna ako ng oras dito...

okay naman pala dito...nakatikim na uli ako ng simoy ng syudad, medyo natagalan ako d'un sa bukid eh...

n'ung pagpasok ko ng SM, magazine stand kaagad ang bumulaga sa akin, siyempre, ako na sabik na sabik sa komiks, nagtanong kaagad kung meron sila, eh meron daw, madami, P10 lang isa...aysus! jackpot! ang dami kong nabili! hahahaha, marami na uli akong babasahin d'un sa bahay ko, 40 piraso yata 'yung nabili ko, hahahahahahahahahahahaha!

kaya 'yun, nakangiti na uli ako...merry christmas sa inyong lahat!!!

nang-iinggit lang...

eto nga pala ang mga magagandang tanawin dito sa pinagtratrabahohan ko ngayon...

ito yung falls na mga 2km lang ang layo d'un sa bahay ko...maganda no? hindi lang 'yan, may mga jacuzzi-type natural hot springs pa...ilan lang ito sa mga falls dito, 'yung iba, mas maganda at malaki pa rito, mga 4 na oras daw na lakarin, bago marating...hehehe, saka ko na pupuntahan 'yun, matagal pa nam ako dito eh, mag-iipon muna ako ng lakas!

eto naman 'yung pinagkukuhanan ng inumin namin, malinis na malinis, ito ang tunay na mineral water! libre na, masarap na, marami pa!...galing mismo ito sa mga bukal ng Mt. Apo!

...dito nagmumula ang mga ilog papuntang Cotabato...malilinis pa talaga ang mga ilog dito, 'di tulad sa Luzon....,

hehehe...okay ba?

Nagsisimula na po sila…

Naisulat ko na, na ang lugar na tinutuluyan ko ngayon ay maraming elementong naninirahan, sa opisina, sa dormitoryo, o sa tinitirahan ko mismo. Lahat ng kakilalal ko ay nagsasabi na marami sila pero mabubuti naman…noong una, okay lang sa akin ‘yun, kasi bukas naman ang isip ko sa gan’ung bagay, basta huwag lang nila akong gagalawin.

Okay lang, sa sarili ko…kasi 2 linggo na ako rito, wala pang nagpaparamdam sa akin, kaya malaman ko mang marami sila, okay lang sa akin kasi hindi nga nagpaparamdam eh…

…noon iyon, kaso noong mga nagdaang araw, medyo iba na ang mga pangyayari…

…una, noong natulog ako sa dormitoryong malaki, may nagparamdam sa akin, may umupo sa aking hinihigaan na hindi nakikita…okay lang, sanay na ko sa ganoong karanasan…medyo…

…pangalawa, noong biyernes, may usapan kami ng kaopisina ko, si Bang, na uuwi ako ng tanghalian at magsi-syesta muna, mga alas-2 na ako makakabalik, samantalang siya, magsi-syesta rin sa opisina, gisingin ko na lang daw siya sa pamamagitan ng pagkatok sa bintana, okay naman ang usapan namin, hanggang…pagdating ko sa opisina, galit si Bang, pinaglaruan ko raw siya, ala-una raw ng tanghali kinatok ko raw ‘yung bintana, kitang-kita nya raw ako, ako raw mismo, binuksan pa niya ang pinto at lumabas siya para tingnan ako, nawala raw akong parang bula…sabi ko, kakagising ko lang at noon lang ako pumunta sa opisina, alas-2…

…pangatlo, ginabi ako ng uwi noong sabado, madilim d’un sa dadaanan ko kaya pumunta ako ng dormitoryo para manghiram ng flashlight…pagdating ko d’un, walang tao…at ihing-ihi na ako…punta ako d’un sa may madilim na C.R., pagpunata ko d’un, laking gulat ko, parang may isang maliit na batang nakaharang d’un sa dadaanan ko, para bang na-trap siya sa isag sulok, pareho kaming nabigla, ‘di ko siya nakita ng diretsa pero, sa gilid ng mata ko, alam kong may tao…tapos ramdam na ramdam ko ‘yung pagkabigla nya, tapos biglang ambilis nawala…

…pang-apat, n’ung gabi ring iyon, dahil wala kaming makitang flashlight, sinamahan na lang ako n’ung kaibigan ko pauwi d’un sa tinutuluyan ko…so, okay, naglalakad na kami…tapos, noong nasa may kawayanan kami, kitang-kita ko, may malaking anino, mga 6 footer na kasalubong ko, nabangga pa nga ako…para talagang may taong bumngga sa akin, nilingon ko, wala naman…sabi ko d’un sa kasama ko, may nabangga ako na malaking anino…sabi nya, oo raw, nakakita kasi siya, pero huwag daw akong mag-alala, mabait daw sila…

…eyng, noong una, okay lang ah, pero ngayon…medyo nag-aalangan na ako…ayaw kong makakita talaga…takot ako….

Magtanim ay ‘di biro, maghapong nakayuko…

Wow, naka-dalawang lingo na ako dito sa Mindanao, ang bilis ng mga araw…konting tiis na lang!

N’ung Lunes, nagsimula na ang pag-ratsada ko sa mga bukid na hawak ng aming opisina…siyempre, dahil baguhan daw ako sa lugar kaya sasamahan muna nila ko, pero sa susunod, ako na lang daw mag-isa, at mag-isang magbyabyahe…kaya, ayun, may dala kaming sasakyan at pumunta na kami sa mga bukid…

Unang pinuntahan naming ‘yung mga bukid sa Kabacan, North Cotabato…grabe, malayo siya…mula Kidapawan City papuntang Kabacan, mga isang oras na byahe…isang oras nga, pero mabilis iyon at walang trapik kaya talagang malayo…tapos, yung bukid, mga 15km ang layo sa sa main highway, lubak-lubak pa ang daan…pero grabe, kahit saan ka tumingin, puro palayan ang makikita mo, daang-daang ektarya…

…unang pagkakataon din na makakita ako ng tagak sa ilang ng malapitan, sanay kasi sila sa tao na hindi hinuhuli o binabaril kaya okay lang lapitan, ‘di kaagad lumilipad…’di tulad n’ung nasa Laguna pa ako, malayo ka pa’t napakiramdaman nila, lumilipad na kaagad palayo…dito, maski 1 metro ang layo mo sa kanila, okay lang, mapagmamasdan mo silang mabuti…

Okay ang tanawin, maganda, kaso…sa bawat barangay na aming madaanan, may mga kampo ng sundalo sa bawat unahan…checkpoint…grabe daw kasi ang digmaan d’un sa lugar na iyon n’ung una…mga kalagitnaan ng 80’s, at simula ng 90’s, medyo ngayon lang daw medyo tumahimik…labanan daw ng mga Muslim at Kristiyano…mga MILF at sundalo…nakakalungkot…kaya sa mga magsasakang nakapanayam ko, bawat isa sa kanila may mga karanasan sa digmaan na maikwe-kwento…natuwa nga ako sa mga taong nakapanayam at mga bukid na napuntahan ko, kaso sa kabila nito, may mga kaguluhan pa rin palang nangyayari…kahit anong oras daw, pwedeng magkagulo uli, at ‘pag nangyari ito, mapipilitan na naman silang lisanin ang mga ukid at tahanan nila…kaya pala gan’un ang itsura ng mga bahay d’un, walang permanente o konkretong nakatayo, puro pawid lang…kasi, wala silang kasiguruhan sa sitwasyon…

…at grabe, kapag pala ako nagbyaheng mag-isa papunta d’un, tinanong ko na kung paano…kailangan alas-otso nasa Kabacan na ‘ko, pupunta sa paradahan ng tricycle, tapos, maghihintay ng pasahero, para mapuno, tapos, kalimitan mga alas-onse na nakakaalis...tricycle na ‘yun ha, mga walo lang anag kapasidad, pero matagal mapuno…gan’un kadalang ang taong pumunta sa lugar na iyun…tapos, ‘pag naroon na ako sa lugar na iyun, alas-dos ang huling byahe papuntang bayan, kaya limitado ang oras ng pagtigil ko d’un kung sakali man…patay!

Natapos kami ng alas-singko, buti na lang may dala kaming sasakyan kaya walang naging problema…nakauwi kami sa opisina ng alas-siyete…siyet, ang sakit ng katawan ko!

…pagdating ko opisina, nagkataon walang kuryente, black-out ang buong Mindanao…ang galing ng pagkakataon, alas-siyete na kami dumating, madilim na madilim na sa paligid…may generator lang ‘yung opisina kaya maliwanag…natakot na tuloy akong tumuloy d’un sa tinitirhan ko, siguradong madilim at isa pa, puro kawayanan ‘yung dadaanan ko at lahat sinabihan ako na may “lumalabas” d’un sa tinitirhan ko, ‘di ko pa lang talaga sila nakikita…kaya ayun, natakot na rin akong umalis, mabuti na lang may dormitoryo kami, d’un na lang ako nagpalipas ng gabi…marami naman akong kasama nu’ng gabing ‘yun kasi may assessment ang opisina…kaso, n’ung natulog ako d’un, may nagparamdam naman sa akin…dalawa lang kami sa kwarto at magkabukod kami ng higaan, magkalayo pa…pero n’ung gabing ‘yun, may katabi ako sa higaan, pakiramdam ko babae ‘yun eh…haaaay, ang hilig talagang may tumabi sa akin na hindi nakikita…

Maaga akong gumising at bumalik d’un sa king tinitirhan kinabukasan para makapaghanda, kasi may ibang lugar pa uli kaming pupuntahan…sa Midsayap naman at d’un kami magpapalipas ng gabi, kasi masyadong malayo at matagal ang byahe…sayang ang oras kapag nag-uwian kami…

Papunta d’un, buti na lang dala ko ‘yung mga tapes ko, VST at Hotdog…para hindi kami antukin at ng mapagmasdan kong mabuti ang kapaligiran…maganda nga ang aming nadaanan…kaso pagdating namin d’un sa may Pikit, North Cotabato, medyo hindi na maganda ‘yung tanawin…nadaanan naming ang resettlement area ng mga Muslim…d’un sila itinaboy ng pamahalaan natin dahil sa digmaan, mga biktima ng digmaan…at ang daan, baku-bako, hindi dahil sa dala ng panahon kun’di, dahil sa digmaan…nakakaawa….naghihirap sila dahilsa digmaan…sabi ng mga kasama ko, kung ano ‘yung nababasa ko sa dyaryo na digmaan, dito sa Pikit ‘yun, kaya harap-harapan kong nakita ang sitwasyon…

Nakarating kami sa Midsayap ng mga dalawa’t kalahating oras…malayo talaga, pero laking gulat ko, para na rin siyang lungsod!

…maganda ang Midsayap, masarap pa sigurong magtagal du’n…medyo mabilis lang ang tigil namin sa bayan, kasi kalimitan sa mga bukid kami naglalagi…d’un naman sa mga pinuntahan naming lugar…mas grabe ang lawak ng palayan…mas daang-daang ektarya ng palayan ang nakita namin…’yun daw kasi ang “rice bowl” ng Mindanao kaya gan’un kalawak ang palayan…

…biro mo, sa nakita kong iyon, d’un ko talaga napatunayan na hindi nagkukulang ang Pilipinas sa bigas…ang mga produkto sa Mindanao kung maaayos ng husto ang distribusyon, ay kayang-kaya pakainin ang buong Pilipinas at labis-labis pa!

…pero hindi nangyayari iyon, kagagawan kasi ng ating pamahalaan…mas mura pa kasi para sa pamahalaan natin na mag-angkat ng bigas mula sa ibang bansa kaysa galing sa Mindanao…ang totoo, mas kikita, mas malaki ang kurakot o maibulbulsa ng mga namamahala natin kaya gan’un ang sitwasyon…samantalang ang mga produkto o ani sa Mindanao, nabubulok lang… sa Luzon, walang makain…sa Mindanao, labis ang pagkain..wala ngang mapagbentahan eh…ewan, nakakalito!

…haaay, lumabas tuloy ang aking pagka-makabayan…ganun talaga ang buhay, nakakalito….

Sa isang linggo uli ang lakad namin, marami pang ibang lugar kaming pupuntahan, saka ko na uli isusulat dito….

Lunes, ng tayoy nagkakilala...

...naka-isang linggo na pala ako dito sa bago kong trabaho...malayo...malungkot...pero okay lang...di ko akalain na makakapagtiis din ako ng ganito...sa wakas, nakatulog na rin ako ng mahimbing kagabi...kagabi lang...ang tagal bago naka-adjust ang sistema ko....

...ngayong linggo, puro sa opisina lang ako...medyo solo ako d'un kasi puro nasa field lahat ang mga kasamahan ko, pero sa lunes kasama na nila ako...sa field na rin ako...pupuntahan namin lahat ng mga farm na hawak nila...excited na ako!

...isa pa lang ang reklamo ko rito ngayon...mahirap makatuyo ng labahin...wala ngang problema sa tubig, saganang-sagana, kaso...dahil nasa paanan kami ng bundok, parating madilim at umuulan...ang tagal tuloy matuyo ng mga damit ko...napabili tuloy ako ng mga extrang damit para lang may maisuot sa opisina....

...dito pala, 'di ka "in" 'pag hindi basa ang buhok mo...mahilig maligo ang mga tao rito...okay lang sana kaso...ang lamig naman ng tubig!! parang yelo!!!

...ngayon, poproblemahin ko naman kung saan ako sa pasko...kanino kaya ako magbabakasyon?

skylab...sakay na lab!

...itutuloy ko pala ang mga nangyari sa 'kin...grabe, 'di ako makapaniwala, kahapon lang nasa luzon pa 'ko, ngayong paggising ko ng umaga, nasa mindanao na ako!!!

...d'un muna sa Malate...'Baywalk" pala ang tawag 'dun...n'ung matapos akong mag-internet, pumunta ako sa may Robinsons, nilakad ko lang para maging sanay ako d'un sa lugar at para malaman ko kung paano ako babalik d'un sa hotel na tinuluyan ko...pagdating ko sa may Robinsons, siyempre, hanap kaagad ako ng tindahan ng komiks, at nakita ko naman, siyempre sumama na naman loob ko kasi ang daming magandang komiks kaso ang mamahal naman...d'un na lang ako sa sale section nila naghalungkat, ayun, may nakuha naman na ako na mura para babasahin bago matulog....

...pagkabili ng komiks, uwi na kaagad sa hotel...kaso napasarap yata ako ng paglalakad kasi 'di ko makita 'yung palatandaan ko sa hotel, basta malapit sa Malate Church 'yun...nagtanong ako at sabi n'ung napagtanungan ko sa Ermita Church daw 'yung tinumtumbok ko...kaya binalikan ko yung mga dinaanan ko...teka, may Ermita Church ba? ...joke yata 'yun n'ung napagtanungan ko ah...

...pagdating sa hotel, konting pahinga...naligo, tapos lumabas para kumain...balik ako sa Baywalk, nang-hunting, este, naghanap ng makakain, aaaaay! ng pagkain pala. Masaya pala d'un, maraming live performers, mga banda...ang daming tao...ang dami ring mga dayuhan at kalimitan mga singkit...kahit saan ako pumunta, puro singkit ang nakita ko...andito sila hindi para sa "tourism" lang, andito sila para sa "sex tourism"...kakalungkot....

...wala naman akong nakainan d'un sa daming cafe nand'un, 'di ko gusto 'yung mga pagkain at tsaka 'yung amoy ng dagat, medyo masagwa...maswerte pa pala kami sa Sampalok Lake maski gan'un na ang itsura nya ngayon...nagpakasasa na lamang ako sa panonood at pakikinig ng libreng banda...n'ung nagsawa na ako, nagbalik na ako sa hotel...mga 11 na ng gabi....

...pagdating ko sa hotel naman, magpapahinga na sana ako, kinatok naman ako n'ung bago kong supervisor, nakipagkwentuhan hanggang 12...maaga daw kasi 'yung flight nya...saka palang ako nakahiga...kaso, namamahay ako, 'di rin ako kaagad makatulog, nang 2 ng umaga, lumabas uli ako para makahigop ng mainit na tsokolate, buti may mga convenience store na malapit...nakasabay ko pa sa pagkain ang mga babaeng mabababa ang lipad...masarap sana silang kapanayamin, kaso baka mainsulto...tumahimik na lang ako...n'ung naubos 'yung iniinom ko, uwi na uli sa hotel...siguro mga 4 na ng umaga na ko nakatulog...tapos nagising ng 6, kulang pa rin...masyado kasing excited....

...mga 8 ng umaga, nakasakay na ako ng taxi papuntang airport...akala ko matrapik, 'di pala...8:30 and'un na ako...kaya maaga tuloy akong nakapag-check-in eh 10:35 pa ang flight ko...unang beses ko kasi na sumakay ng eroplano ng nag-iisa kaya masyadong excited...napatagal pa ang aking paghintay, kasi medyo na-delay pa, 11 na n'ung tawagin ang flight ko...pero bago 'yun, sa paghihintay, nagpatingin-tingin, naghanap ng kakilala para may kakwentuhan, kaso...wala...meron pala, si Efren "bata" Reyes, kaso hindi nya naman ako kakilala...gan'un pa rin itsura nya sa personal...mabait naman, laging nakangiti, gusto ko sana siyang lapitan para kamayan kaso baka gusto nyang mag-isa...pinabayaan ko na lang, ngiti na lang...kaso 'yung iba, nagsilapitan, kinuhanan pa siya ng letrato...sayang...papunta siyang Bacolod....

...n'ung nakasakay na ako ng eroplano..okay naman, mga isa't-kalahati ang byahe...paglapag...grabe, 'di ako makapaniwala, sa wakas, nasa Davao na ako...gustong-gusto ko kasing marating ang lugar na ito eh...may kasuduan kasi kaming magkakaibigan, ako pa ang nagpakana, na pupunta lahat kami sa Davao...ang nangyari ako pa ang huling nakapunta sa Davao, hehehe, kapalaran nga naman...mapagbiro.

...grabe sa airport ng Davao...ang tahimik! sobrang tahimik at malinis...walang binatbat ang NAIA at domestic airport sa Luzon...siyempre, kabado ako, unang beses eh...tapos, ang tagal pang lumabas n'ung gamit ko sa may baggage area...nag-isip na ako na baka naiwan sa Luzon, 'hindi naman pala, panghuli lang talaga sa pagkakalabas ng mga bagahe....

...pagkalabas ng airport, nag-taxi papuntang terminal ng byaheng Kidapawan...mga 20 minutong byahe...natakot nga ako n'ung tinanong ako n'ung driver kung baguhan ako sa Davao, nag-isip pa ako kung sasabihin ko ang totoo, baka kasi lokohin ako, tulad nga mga taxi driver sa Manila...bagama't kabado, sinabi ko pa rin ang totoo...mabait naman pala, hindi ako niloko...disiplinado pala mga driver sa Davao, istrikto pala d'un, lalo na daw 'yung mayor nila, may kamay na bakal...

...pagdating ko sa terminal...kumain muna ako...pagkakataon ko ng kumain ng lutong Davao...seafoods 'yung inorder ko at laking gulat ko, mura nga ang bilihin...'yung 120 piso kong kain sa Manila o Laguna, dito 40 piso lang! mananaba lalo ako dito....

...sakay ako ng van byaheng Kidapawan, 100 piso ang pamasahe...2 oras na byahe...paspas pa 'yung driver, lumilipad ang van sa bilis, pero kahit na mabilis, 2 oras pa rin ang byahe...gan'un siya kalayo...okay naman ang tanawin kaso, 'di okay 'yung katabi ko...pamula ng umandar 'yung sinasakyan namin, hanggang sa binabaan nila, walang tigil sila sa pagkukwentuhan...nakakarindi...boses na lang nila ang narinig mo sa loob ng van, halos lahat na ring ng pasahero, masama na 'yung tingin sa kanila, kaso deadma lang 'yung 2...ang kapal!

...nakarating ako ng Kidapawan ng 4 ng hapon...nagpahinga ng kaunti...tapos sinundo ako d'un pabalik sa Makilala, mga 30 minutong byahe kapag sarili o owner 'yung gamit...nakarating ako sa office ng 5 at nakilala 'yung big boss d'un...okay naman...maganda 'yung lugar...para siyang resort...training center...2 km na layo ay may falls at hot springs...sagana sa puno at tubig...iba ang dating...malamig...nasa paanan kasi 'yun ng Mt. Apo!

...tapos pinahanda 'yung tutuluyan ko...nakipagkwentuhan...at binigyan na rin ako ng babala d'un sa bahay na titigilan ko...kung matapang daw ako kasi...'yung bahay ay ginawa sa lugar na dating maraming puno ng balite at 'dun sa tutuluyan ko ay talamak ang mga lang-lupa...kasama ko raw sa bahay 'yung mga 'yun...mahilig magparamdam...mabait naman daw...pakisamahan ko lang raw....

...unang gabi ko...buti na lang puyat ako...kaya medyo nakatulog ako...wala naman akong naramdaman...paggising ko...pumunta ako d'un sa falls...exercise na rin...grabe...ang ganda...mga natural na bath tub na hot spring...ang linis ng tubig...may malamig at mainit na tubig...ang malamig, kasing lamig ng yelo...siyempre d'un ako nagbabad...sawa na ako sa hot springs eh...nung matapos, balik na uli sa office, eh linggo ngayon, day-off ko raw...mamasyal daw ako sa Kidapawan....

...okay pumunta ako sa Kidapawan...iba ang sasakyan dito..para makapunta sa highway, kailang kong sumakay sa "skylab", motorsiklong pampasahero na kasya ang 5 kataao, kasama ang driver...habal-habal ang tawag nito sa Bohol, kasi mukha daw kasing naghahabal o nase-sex ang mga pasahero, kapag nakasakay dito...skylab naman dito kasi sa original na itsura, may malapad at mahabang kahoy na nakapatong ng pahalang sa may upuan sa likod ng driver ng motorsiklo na magsisilbing upuan ng mga pasahero sa magkabilang tabi...parang skylab mismo na satellite ng Russia noon, kaya iyon ang naging pangalan...pero ngayon, nagbago na ang itsura nito...nakaangkas na lang ang mga pasahero, may karagdagang kahoy na upuan na lang...pero skylab pa rin ang pangngalan, pinaikli na "sakay na lab"....

...iyun ang sinakyan ko para makalabas ng highway...pagdating d'un...iba pa rin ang sasakyan papuntang Kidapawan...hindi jeep...multicab naman ang tawag...mas maliit sa jeep...ang mga tricycle dito..iba pa rin ang itsura...malalapad...basta kakaiba....'pag ako nagkaroon ng pagkakataon, magpo-post ako ng mga pictures dito....

...at eto ako ngayon, nagta-type...ang hirap pang humanap ng internet cafe...buti na lang may nakita ako...nagtanong-tanong din...pagkatapos nito...maggagala, titingnan ko kung ano pang makikita ko rito sa Kidapawan....

haaay....

...haaay, andito ako ngayon sa may Malate, sa tabi nga manila bay...board walk ba tawag dito?...naglalakad...kakatapos ko lang makipag-meeting sa mga bago kong bossing...ngayon, pinag-isa na 'ko, maglakad-lakad daw ako...maggala....magliwaliw....

...pagkakaton ko na sanang makita ang famous sunset, kadalasan kasi sa litrato ko lang 'yun nakikita...kaso, maulap naman, 'ala rin....

...nagpapalipas ng oras...naghihintay ng umaga...mag-isa...malungkot...samantalang ang mga tao rito, partner-partner...ako wala...haaaaay....kakainggit...wala bang lalapit sa akin?...babae?...lalaki?...kahit sino...papatulan ko...maibsan lang ang kalungkutan koh...hehehe, well, kung nakaka-shock, maglaladlad na ako rito...try-sexual po kasi ako...i'll try anything! hehehe....

bukas nga umaga ang flight...papuntang davao...panibagong mundo...masaya...malungkot...excited...haaaay...ano kaya ang kinabukasan ko r'un?

...haaay talaga, buti nakakita ako ng computer shop...para maibsan ng konti ang pangugulila ko...ayan, medyo okay na ako...balik na uli ako hotel...malayo-layo rin 'yun, pero okay lang, para malibang din ako....

....;)

siyempre, pahuhuli ba naman si Dawn?

...medyo sinisipag akong mag-post ng mag-post ng mga iniidolo ko ngayon sa larangan ng pagguhit...actually, ito 'yung tinuturing ko na trinity sa mga idolo ko sa pagguhit, una si Serpieri (Druuna), pangalawa si Alex Ross at pangatlo...si Joseph Michael Linsner!

...Siya ang may katha naman kay Dawn, the goddess of birth and rebirth...siya yung babaing parati na lang may tatlong (3) luha sa kaliwang mata at may kakaiba, sandamakmak at seksing damit...marami actually siyang suot na damit, kaso 'yung mga dapat takpan, bihira niyang takpan...okay nga eh!

..eto siya...isa sa mga paborito kong guhit kay Dawn...



...isa pa, siya 'yung kung gumuhit, nasa tamang sukat ang bahagi ng katawan ng tao (proportional), lalo na sa dibdib at balakang...pero minsan o kadalasan, ginagawa nyang malalaki ito pero kahalintulad sa mga balakang ng mga babaeng Afrikano na malapad na ang ibig sabihin ay "fertile"...kaya nga "goddess of birth and rebirth" eh!

si Alex Ross naman!

...ahahahaha....kung na-idisplay ko si Druuna at nabanggit ang kanyang tagapaglikha na si Paolo Eleuteri Serpieri...siyempre, hindi pahuhuli ang isa pa sa mga dinidiyos ko sa larangan ng pagguhit...si Alex Ross naman!

...eto ang isa sa mga guhit niya...



...kakaiba talaga ang estilo nya sa pagguhit...buhay na buhay!...para kang nanonod ng sine kapag binasa mo o tinitigan mo man lang ang mga gawa niya...parang mga kuha sa litrato...mahusay talaga...

...siya yung ang estilo ay pinupuno ang kakulangan ng isang espasyo sa pamamagitan lamang ng isang stroke ng brush na ginagamit...ang LUPET!!

...bonus pa rito eh 'pag nakita no 'yung mga sketches nya, lapis pa lang ang ginamit, buhay na rin...sanay na sanay siya d'un sa pag-manipulate ng source ng liwanag...ewan, nakakabaliw malaman kung paano nya natutuhan 'yun...

...nakilala ko siya sa mga librong (komiks) na MARVELS ng Marvel Comics at KINGDOM COME ng DC Comics, magmula noon, nagbago na ang mundo ko...nakakabaliw ang mga pinaggagawa niya d'un...simula lang 'yun... at nasundan pa ng nasundan ang mga kabaliwan niya...grabe, at ang nakakatakot pa nito, patindi ng patindi pa lalo ang kagalingan niya...haaaay, kakainggit...diyos talaga siya!